بررسی رابطه بین عوامل اجتماعی و جمعیتی و میزان شیوع افسردگی در بین سالمندان بالای ۶۰ سال در مراکز سالمندان تحت پوشش مرکز بهزیستی شهر شیراز در سال ۱۳۸۷

مقدمه: افسردگی یکی از شایعترین اختلالات قرن حاضر، چهارمین اختلال هزینه بر جهان و بدون شک دومین اختلال پرهزینه جهان تا سال 2015 می باشد. برخی از ویژگی های جمعیت شناختی و اجتماعی در بین سالمندان باعث کاهش یا افزایش افسردگی در آنان می شود. مطالعه حاضر به بررسی رابطه بین عوامل اجتماعی و جمعیتی و میزان شیوع افسردگی در بین سالمندان بالای 60 سال در مراکز سالمندان تحت پوشش مرکز بهزیستی شهر شیراز در سال 1387 می پردازد. روش کار: مطالعه به صورت مقطعی بر روی 120 نفر (100 نفر زن و 20 نفر مرد) از سالمندان بالای 60 سال تحت پوشش 6 مرکز بهزیستی شیراز در سال 1387 انجام شد. از هر مرکز 30 نفر به طور تصادفی انتخاب گردیدند. ابزار پژوهش پرسشنامه افسردگی (بک) و نیز پرسشنامه ای که سن، وضعیت تاهل، وضعیت سواد، وضعیت فعالیت، تعداد کل فرزندان و درآمد سالانه افراد را مورد بررسی قرار داد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از دو آزمون همبستگی پیرسون و t گروههای مستقل استفاده شد. نتایج: از کل افراد مورد مطالعه، 65 درصد (78 نفر) دارای افسردگی خفیف و 25.83 درصد (31 نفر) متوسط و 9.17 درصد (11 نفر) شدید بودند. بین وضعیت تاهل، سن، وضع فعالیت، درآمد و افسردگی رابطه معنی داری وجود داشت. اما هیچ ارتباطی بین افسردگی و وضع سواد و تعداد کل فرزندان مشاهده نشد. نتیجه گیری: از یافته های مطالعه چنین بر می آید که برخی از ویژگیهای جمعیت شناختی و اجتماعی در بین سالمندان، می تواند باعث افزایش یا کاهش احتمال افسردگی در آنان شود که از این طریق می توان مرتبه و میزان افسردگی را تعیین نمود و شناسایی این عوامل و انجام راهکارهای مناسب در قبال آن تاثیر بسزایی در کاهش افسردگی آنان خواهد داشت.